Fotografowanie ruchu i emocji związanych z rozgrywkami sportowymi budzi duże zainteresowanie wielu fotografujących. Często jednak po pierwszych próbach następuje chwila rozczarowania. Okazuje się, że osiągnięcie zadowalających rezultatów nie jest łatwe i konieczne jest wcześniejsze przyswojenie przynajmniej odrobiny wiedzy i skompletowanie niezbędnego sprzętu.
 
Różne dyscypliny sportu mają swoje specyficzne wymagania odnośnie doboru sprzętu i sposobu fotografowania. My podpowiadamy jak zacząć przygodę z fotografią sportową na przykładzie siatkówki i piłki ręcznej.
 
W jednym z poprzednich wpisów udowodniliśmy, że do fotografowania nawet dynamicznych dyscyplin sportowych wystarczą amatorskie korpusy aparatów. Bardziej istotny jest jednak obiektyw.
 
Przy fotografowaniu siatkówki i piłki ręcznej można wykorzystywać różne obiektywy; od rybiego oka, poprzez szerokokątne po supertele. Najczęściej jednak wykorzystuje się jasne teleobiektywy które pozwalają uchwycić sedno akcji a poprzez niewielką głębię ostrości odseparować ją od tła. Doskonale sprawdzają się tutaj konstrukcje zmiennoogniskowe o zakresie zbliżonym do 70-200 mm i stałym świetle f2,8. Innymi, najczęściej wykorzystywanymi konstrukcjami, są teleobiektywy o ogniskowych 300 lub 400 mm również ze światłem f2,8. Obiektywy te są drogie, więc na początek można wypróbować inne konstrukcje. Mogą to być jasne, stałoogniskowe obiektywy takiej jak 50, 85, 105, 135 i 180. Obiektywy o takich ogniskowych i różnym świetle, oraz związanej z nim ceną, ma w ofercie większość producentów optyki.
 
Na początku niedostatki ogniskowej można niwelować kadrując obraz na etapie obróbki materiału. Należy jednak wziąć pod uwagę, że nadmiernie wykadrowany obraz będzie miał słabe parametry techniczne – uwydatni się szum będący skutkiem używania wysokich czułości matrycy, mała rozdzielczość obrazu uniemożliwi użycie takich zdjęć chociażby w druku a wykadrowanie nie zasymuluje rozmycia tła jakie wystąpiłoby przy fotografowaniu tego samego kadru długą ogniskową.
 
Na początek jednak zestaw złożony z amatorskiego korpusu i obiektywu, chociażby 85/1,8, będzie wystarczający do podjęcia wyzwania. Warto byłoby poznać jeszcze tryby pracy autofokusa jakie oferuje nasz aparat i potrenować fotografowanie w trybie śledzenia ciągłego. Tryb ten jest różnie nazywany przez poszczególnych producentów, Nikon nazywa to AF-C, natomiast Canon AI-Servo.
 
Nie bójmy się używać wysokich czułości matrycy. Najczęściej warunki na halach takie wymuszają a dodatkowo czas naświetlania powinien być bardzo krótki, aby zamrozić ruch na zdjęciu. Dlatego parametry naświetlania zbliżone do ISO 3200 i czas ok. 1/800 s i krótsze są często stosowane.
 
Pozostało poznać jeszcze zasad i wymagań dotyczących fotografowania siatkówki i piłki ręcznej oraz kilku innych przydatnych informacji, które przedstawimy w następnym wpisie.